شِکاک نام یکی از گروه‌های کوچ‌نشین کرد است که الان بیشتر حالت یکجانشینی پیدا کرده اند . این ایل بیشتر در شهرستان سلماس و مناطق شمالی شهرستان ارومیه در استان آذربایجان غربی ایران ساکن هستند و زبان مردم این ایل کردی کرمانجی است. از رئیسان معروف این ایل که نامش در تاریخ یاد شده اسماعیل‌آقا سمکو بود که در دژ چهریق نشیمن داشت.

خوراک‌های مردم ایل

خوراک مردم ایل شکاک به اقتضای دامپروری سابقشان بیشتر آمیخته‌ای است از گوشت و دیگر چیزها. معروفترین غذاهای گوشتی آنها ساوارا، کلَ دوُش، مِخْلُ، شُرْبا، بِرْیان، قَلیسِلْ، شاکبابْ، کفْتُ، پَردَپُلُو و خُرُش است.

ساوارا غذایی است از گوشت و بلغور و روغن، کلدوش از گوشت و سیب‌زمینی و لوبیا و سبزی و روغن و کشک، مخل از گوجه‌فرنگی و سیب‌زمینی و گوشت ومرغ و تخم‌مرغ و روغن، پردپلو از آرد و برنج و گوشت و آلوچه، قلسیل از گوشت بره و سیر ماست و روغن خُرش از گوشت و بادمجان و لوبیا و سیب‌زمینی و گوجه‌فرنگی.

خوراک بریان بره‌ای است که در شکمش برنج و لپه و کره می‌گذارند و آن را روی تخته‌سنگی که داخل تنور گذاشته‌اند می‌گذارند تا خوب سرخ شود، کفت کوفته تبریزی و شاکباب و شربا به ترتیب کباب شامی و آبگوشت است. خوراک‌های غیر گوشتی آنها نیز عبارت‌اند از گرار (آش)، تاوَ (نیمرو)، لالَ پِتْک (خاگینه).

منبع

  • گاهنامهٔ هنر و مردم: شهریار افشار، بیژن. ایل شکاک. دوره ۴، شمارهٔ ۴۴ (خرداد ۱۳۴۵