جشن فروردینگان
نخستین جشن ماهانه در سال جشن فروردینگان نامیده می شود.
نوروز و آغاز سال نو، مناسبتهای جداگانهای هستند که با یکدیگر همزمان شدهاند.
در سُغد باستان (و امروزه در میان ارمنیان) از نوروز با نام «نوسَرد»، «نَوَسَرد» و «نوسَرِد» یاد میشده است که به مانک «سال نو» میباشد.
در زبان اوستایی نیز «سَرذَه» به مانک سال خورشیدی است. در بدخشان با نام «شگون بهار»، در شُغنان (تاجیکستان در کنارهی رود «پنج») به نام «خِدِر ایام» (بزرگترین روزها) و در بابل باستان و در نخستین روز ماه «نیسان» بنام جشن «اَکیتو»(سومری «زَگموگ») شناخته میشده است.
با شکوهترین مراسم نوروزی، امروزه با نامهای «سِیرلاله»(جشن گل لاله)، «جَندَه بالا»(بالا کردن دَرَفش) در شهر مزار شریف افغانستان کنونی (آریانای باستان) و در نزدیکی بلخ کهن، همراه با برافراشتن درفشی برگرفته از درفش کاویانی ایران، برگزار میشود.
نوروز بزرگترين جشن ملى ايرانيان سابقه اى هزاران ساله دارد.
جشن نخستین چهارشنبه سال .
این جشن در نخستین چهارشنبه سال برگزار می گردیده است.
جشن زادروز زرتشت (روزخرداد از فروردين ماه/۶فروردين خورشيدي) .
در چنين روزي در زمان فرمانروايي لهراسب اشو زرتشت از مادرش دُغْدو(دختر فْريْ هيمْ رَوا از خاندان اشراف و مذهبي) زاده شد. پدر او پوروشسب از دودمان سْپَنتْمان و معروف به دانش و اشويي بود. اشو زرتشت سومين فرزند از پنج فرزند پسر پدر و مادرش بود. او را با توجه به خاندان پدرش زرتشت اسپنتمان نام نهادند.
اشو زرتشت آموزش هاي نخستين را از پدر و ديگر دانشمندان نامدار شهر خود آموخت. نوشته شده است كه او ذهني تيز و روحيه اي كنجكاو داشت و در پانزده سالگي همه ي دانش زمان خود را آموخته بود.
پس از پانزده سال بررسي و تفكر درباره آفرينش و موشكافي در آن چه كه از استادان آموخته بود، بينش اشو زرتشت به آن جا رسيد كه بداند خدايان پنداري نادرست، و تنها يك آفريننده وجود دارد كه همه هستي ها از اوست. سرانجام، او در سن سي سالگي در روز خورداد و فروردين ماه در زمان گشتاسب كياني از جانب اهورامزدا به پيامبري برگزيده شد.
جشن سیزده بدر (روز تير از فروردين ماه /۱۳فروردين ماه خورشيدي).
فروردین ماه نیز که هنگام جشن و سرور و شادمانی و زمان فرود آمدن فروهرها است. و تیر روز از این ماه نخستین تیر روز از سال می باشد در میان ایرانیان باستان بسیار گرامی بوده و پس از دوازده روز جشن که یادآور دوازده ماه سال است، روز سیزدهم را پایان رسمی روزهای جشن نوروز می دانستند و با رفتن به کنار جویبارها و باغ و صحرا و شادی کردن در واقع جشن نوروز را با شادی به پایان می رساندند و به قول امروزی ها «حسن ختامی بود بر بزرگ ترین جشن سال».
جشن سروشگان (سروش روز از فروردین ماه برابر با ۱۷ فروردین) .
هنگام جشن «سروشگان» يا جشن «هفدهروز» در ستايش «سْـرَئوشَـه» یا «سروش»، ايزد پيام آور خداوند و نگاهبان «بيداری»؛روز گراميداشت «خروس» و به ويژه خروس سپيدكه از گرامی ترين جانوران،در نزد ايرانيان به شمار می رفته و به سبب بانگ بامدادی، نماد سروش دانسته شده است.
جشن نیایش شاه ورهرام ( ورهرام روز از فروردین ماه برابر با ۲۰ فروردین ) .
در گاهشماری ایرانی ورهرام به مانک پیروزی و ورهرام ایزد ، به مانک «پیروزی قابل ستایش»است٬نیز می باشند.