واژگان بیگانه را با دستور پارسی بنویسیم
اما خویشکاری ما این است که برای پاسبانی و نگاهبانی از زبان میهنی پارسی , واژه های بیگانه را نیز هماهنگ با دستور زبان پارسی بنگاریم و بدین گونه از کمرنگ شدن دستور زبان پارسی و اندرشدن دستور های دیگر زبان ها به زبان خود جلوگیری کنیم .یکی از برترین ویژگی های زبان پارسی سادگی و روان بودن است که این زبان را به دیگر زبان های جهانی برتری میبخشد . اگر واژگان بیگانه و دستورهای بیگانه را از این زبان بزداییم خواهیم دید که تا چه اندازه آسان و روان خواهد شد .
به هر روی ما باید تا می توانیم از به کار بردن دستور دیگر زبانها در زبان خود پرهیز نماییم و بکوشیم واژه ها و نام های عربی را به صورت پارسی بنویسیم مثلا :
*مرتضی را به صورت مرتضا ( همانگونه که خوانده می شود – برابر با دستور زبان پارسی )
*کبری را به صورت کبرا
*یحیی را به صورت یحیا
*حتی را به صورت حتا
*و...
این نکته را در یاد داشته باشیم که هر واژه همانگونه که خوانده میشود باید نوشته شود !
با زدودن این نادرستی ها از بان پارسی می توانیم گام های دیگری نیز برداریم و آن زدودن " حرف " های بیگانه از زبان است که در آن صورت بسیار تا بسیار پارسی نوشتن آسان میشود و فرزندان ایرانی در آموزشکده ها دیگر نیاز چندانی به درسی با نام "املاء" نخواهند داشت , چرا که دیگر نیازی نیست برای نوشتن واژه هایی مانند " صابون " یا " قسطنطنیه " فراوان زمان صرف شود و در آخر هم حرف ها جا به جا نوشته شود, به این دلیل که تنها یک حرف وجود دارد و از میان حرف های تکراری مانند " ط" و "ت" تنها یکی در زبان رایج است و آن شکل پارسی آن است .
بنابراین هنگامی که به کودک ایرانی می گویند بنویس " تلاطم" به آسانی و بدون دشواری و اندیشیدن می نویسد " تلاتم " و زمانی را صرف آن نمی کند که ببیند آیا "ت" نخست را به صورت ت باید بنویسد یا ط و ...
با زدودن هشت حرف " ث، ح، ص، ض، ط، ظ، ع، ق " که ویژه ی زبان عربی است , خواهیم دید که تا چه اندازه پارسی نوشتن آسان خواهد شد و هم چنین نیازی به املا هم نیست .
به یاد داشته باشیم که در پارسی نوشتن از این هشت حرف بهره نگیریم . برخی از واژه های پارسی که با بهره بردن نادرست ازین هشت حرف عربی شکل عربی پیدا کرده اند:
صد، شصت، غلطیدن، طپیدن
که آرایش درست و پارسی آنها به گونه ی زیر است: