تاریخ ایران

آتني هاي آن زمان دولت ايران را «امپرياليست» مي خواندند كه اين اصطلاح از همان زمان باقي مانده و رواج يافته است.
مصر در سال 526 پيش از ميلاد به دست «كامبيز Cambyses ( کامبوزيا - کامبوجيا ) پسر و جانشين کوروش بزرگ فتح شد و ايرانيان قسمتهاي از سودان [در آن زمان: نوبي] و ليبي را هم به آن اضافه كردند.
نافرماني مصريان در سال 425 پيش از ميلاد كه سومين نافرماني ايشان در طول سلطه ايران بود؛ با اعزام نيروي اضافي از فارس امروز و كرمان از طريق دريا سركوب شد و آتني ها از مصر اخراج و ممنوع الورود به آن سرزمين شدند. در آن زمان كشتي ها از خليج فارس از طريق آبراهي كه به تصميم داريوش بزرگ حفر شده بود تا اعماق مصر و درياي مديترانه رفت و آمد مي كردند. حكومت ايران برمصر 20 سال پس از نافرماني سال 425 پيش از ميلاد، جمعا 120 سال و چند ماه، ادامه يافت.دولت ايران مصر را به نام يك ساتراپي ( استان ) خود اداره مي كرد.به همين دليل، مورخان شاهان هخامنشي ايران را سلسله بيست و هفتم مصر بشمار آورده اند. پس از آن نيز تا قرنها، يهوديان مصري خود را همچنان اتباع امپراتوري ايران معرفي مي كردند.
بايد دانست که به دستور داريوش بزرگ ميان درياي سرخ و رود نيل يك آبراه حفر شده بود تا كشتي ها از خليج فارس مستقيماً به مصر روند و به همين جهت، نيروهاي ايراني مستقر در مصر در طول 120 سال حكومت ايران و نيز كارمندان دولت و حكام ايراني مصر از كرمان و فارس اعزام مي شدند كه به خليج فارس نزديكتر بودند و هر دو شورش سالهاي 425 و 454 پيش از ميلاد مصر توسط سربازان تازه نفس اعزامي از كرمان سركوب شد. آثار آبراه درياي سرخ- رود نيل و لوح مربوط به سه دهه پيش توسط باستانشناسان كشف و در دسترس است.

دکتر نوشیروان کیهانی - تارنمای "تاریخ ایران در این روز"